Σε συνεργασία με τον Ηλία Χατζηγεωργίου - Φοροτεχνικό, Αντιπρόεδρο Επιτροπής Λογιστών Ε.Ε.Α.
Ο Σεπτέμβριος οδεύει προς αποχαιρετισμό, αφού διανύουμε τις τελευταίες ημέρες του. Μαζί με το τέλος του Σεπτεμβρίου μπαίνουμε σιγά-σιγά σε αυτό που λέμε χειμερινή κανονικότητα, με τις ενάρξεις των τηλεοπτικών προγραμμάτων, αλλά και τις ενάρξεις των πρωταθλημάτων και των ευρωπαϊκών κυπέλων, που περίμεναν με ανυπομονησία οι αθλητικοί τύποι. Το μόνο που μένει είναι να κατεβάσουμε τα χειμωνιάτικα και να αλλάξει η ώρα. Τότε νομίζουμε θα έχουμε μπει για τα καλά στην χειμερινή περίοδο και θα αρχίσουμε να μετράμε ανάποδα για τα Χριστούγεννα.
Γιατί, όμως, αναφερόμαστε στα Χριστούγεννα από τόσο νωρίς; Γιατί έχουμε συνηθίσει από παιδιά τις άγιες εκείνες ημέρες να περιμένουμε δώρα και θαύματα, ειδικά εκείνου του γλυκού, όμορφου και ευτραφούς κυρίου που τον ονομάζαμε και ονομάζουμε Άγιο Βασίλη. Το τι δώρο θα περιμέναμε στις μέρες μας είναι πολύ σχετικό, αλλά εμείς θα αναφερθούμε σε αυτό το οποίο έχει χαθεί εδώ και καιρό από αυτούς που θα πρέπει να το έχουν. Το δώρο λέγεται «σοβαρότητα και σταθερότητα». Το ποιοι θα πρέπει να το έχουν πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να το αναλύσουμε, θεωρούμε αυτονόητο ότι κάπου πάει ο νους σας, οπότε σκεφτείτε το μόνοι σας και «ταιριάξτε» το ανάλογα…
Τι μας έπιασε, όμως, και λέμε Παρασκευιάτικα για δώρα και όλα αυτά τα περίεργα, ζητώντας σοβαρότητα και σταθερότητα; Για τον απλούστατο λόγω του ότι έχει χαθεί εδώ και καιρό, αλλά θεωρούμε ότι το πράγμα έχει αρχίσει και ξεφεύγει σε άλλα επίπεδα. Τρανό παράδειγμα των ημερών; Το θέμα που έχει προκύψει με τις βάρκες και τον ετήσιο φόρο, που είχαμε για άλλη μία φορά μία παγκόσμια πρωτοτυπία σαν κοινωνία. Εάν κάποιος είδε χθες την κεντρική σελίδα του e-forologia, θα έβλεπε αριστερά το άρθρο μας «Νερό στην βάρκα μας…», που αναλύαμε την δηλωτική υποχρέωση που έληγε χθες 26 Σεπτεμβρίου και ακριβώς δίπλα την δημοσίευση με τίτλο «Απαλλαγή από φόρο πλοίων και φόρο πολυτελείας των μικρών σκαφών αναψυχής β' κατηγορίας», που γνωστοποιούσε την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του Υπουργείου Οικονομικών για απαλλαγή του εν λόγω φόρου που η υποχρέωση δήλωσης του έληγε την ίδια ημέρα της ανακοίνωσης.
Πως έγινε, όμως, αυτό το θαύμα; Φυσικά, με την γνωστή «τροπολογία της τελευταίας στιγμής», που σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας επιτυγχάνεται η «δικαιότερη φορολόγηση σκαφών αναψυχής με μήκος έως επτά (7) μέτρα», διότι «δεν υπήρχε διαβάθμιση στη φορολόγηση σκαφών αναψυχής μικρού μήκους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται άνιση αντιμετώπισή τους, ενώ εξορθολογίζεται και το πλαίσιο επιβολής φόρου πολυτελείας αναφορικά με τα σκάφη αυτά». Δεν τα λέμε εμείς… Τα λέει η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, που καταργεί τον φόρο των 100 ευρώ για σκάφη 7 μέτρων και κάτω. Τελικά, εχθές η τροπολογία της τελευταίας στιγμής έγινε νόμος του κράτους και, εκτός του φόρου που καταργεί, οι βαρκούλες άνω των 5 μέτρων και μέχρι 7 δεν αποτελούν πια τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης.
Είναι κακό που καταργείται ο φόρος; Φυσικά και όχι, είναι θετικό και μάλιστα πολύ. Είναι τελείως παράλογο να πληρώνεις φόρο για μία βαρκούλα ή για ένα τόσο μικρό σκάφος. Δεν σηκώνει συζήτηση αυτό. Όμως, αφού υπήρχε βούληση να καταργηθεί για τα σκάφη αναψυχής 7 μέτρων και κάτω, γιατί είχε γίνει ολόκληρος επικοινωνιακός αγώνας δρόμου προς το κόσμο, ώστε να κάνει την σχετική δήλωση έως τις 26 Σεπτεμβρίου; Γιατί έβαλαν τον κόσμο να μαζεύει χαρτιά, να τα στέλνει στον λογιστή του ή όπου αυτός ήθελε, προκειμένου να προλάβει την εμπρόθεσμη κατάθεση; Από την άλλη, γιατί έβαλαν τον λογιστή ή όποιον άλλον μπήκε στην διαδικασία να ασχοληθεί με αυτό, να μάθει τι είναι το ΚΟΧ, τι είναι το Ι.Μ.Ο., ο Αρ. Νηολογίου, οι κόροι χωρητικότητας και όλα αυτά τα περίεργα, ενώ υπήρχε η βούληση κατάργησης του φόρου; Φυσικά, εκτός από την συλλογή των εγγράφων ήταν και η διαδικασία υποβολής της αίτησης και της πληρωμής του 100άρικου από τον ιδιοκτήτη. Πάλι καλά που όσοι το πλήρωσαν τουλάχιστον θα το πάρουν πίσω! Όμως, είναι μόνο το κατοστάρικο το πρόβλημα;
Προφανώς και το πρόβλημα στην καθημερινότητα μας δεν είναι ούτε το κατοστάρικο, αλλά ούτε και η βάρκα… Όμως για να γίνουν όλα αυτά που περιγράψαμε χρειάστηκε να δαπανηθεί κάτι πάρα πολύ ακριβό στις μέρες μας… Χρόνος και φαιά ουσία. Και τα δύο είναι υπερπολύτιμα και δεν τα βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας. Είναι κρίμα να τα δαπανάς από εδώ και από εκεί, όταν θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις ταυτόχρονα σε άλλα ζητήματα, που σου ζητάνε επιτακτικά άλλες υπηρεσίες και διαδικασίες.
Βέβαια, για κάποιους όλο αυτό είναι «ψιλά γράμματα» και παράπλευρες απώλειες της καθημερινότητας. Όπως έχουμε πει επανειλημμένα, είναι πολύ εύκολο να κρίνεις τον χορό όταν δεν είσαι μέσα σε αυτόν. Μόλις μπεις αρχίζεις και βλέπεις τα δύσκολα, αλλά όλοι αυτοί που δεν σέβονται τον χρόνο σου είναι «έξυπνοι» και δεν μπαίνουν ποτέ στον χορό, αλλά κάθονται απέξω και κρίνουν.
Εκτός του χρόνου και της φαιάς ουσίας, που εν πάση περιπτώσει αφορούν εμάς, υπάρχει και το άλλο που αφορά τον κρατικό μηχανισμό… Η εμπιστοσύνη… Αυτό και αν είναι σημαντικό να υπάρχει ανάμεσα στον πολίτη φορολογούμενο και το κράτος, ανάμεσα στον επαγγελματία φοροτεχνικό και στους νομοθέτες. Δυστυχώς, ποτέ δεν υπήρχε και φοβόμαστε ότι δύσκολα θα υπάρξει, γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλά προηγούμενα και όπως φαίνεται και πολλά επόμενα… Φυσικά, η ιστορία της βάρκας είναι μία σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε ότι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με τις νομοθεσίες που η μία αναιρεί την άλλη, τις νομοθεσίες που ξεχνούν την πραγματικότητα, τις νομοθεσίες που αντί να ξεμπλέκουν δίνοντας οδηγίες σφίγγουν το κουβάρι ακόμα περισσότερο, όμως είναι ένα μικρό ακόμα δείγμα…
Δεν ξέρουμε αν όλα γίνονται «στο πόδι», ούτε στην τελική μας νοιάζει αν κάτι τέτοιο ισχύει. Σημασία έχει που η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι αυτή. Το κράτος δύσκολα κερδίζει την εμπιστοσύνη του πολίτη και φυσικά το ίδιο και η νομοθεσία. Πόσα υπέρογκα πρόστιμα υπάρχουν μόνο και μόνο για να τρομοκρατούν και δημιουργούν μία ατέρμονη προστιμοφοβία, η οποία απλά και μόνο υπάρχει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευκαιριακά; Πόσες φορές έχουμε αναφέρει ότι έχουμε επιστρέψει για τα καλά στην εποχή του τύπου και όχι της ουσίας, κάτι που είναι μία τεράστια βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της επιχειρηματικότητας. Μήπως πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε το δόγμα του γνωστότερου δήμαρχου της μυθοπλασίας Περίανδρου Πόποτα «εμπρός- πίσω» και να πάμε απλά εμπρός;
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους…