Στην απόφαση 1676/2023 του Συμβουλίου της Επικρατείας εξετάζονται οι προϋποθέσεις επιμήκυνσης της παραγραφής για την επιβολή φορολογικών προστίμων βάσει της διαδοχικής διοικητικής συνδρομής με αλλοδαπές αρχές. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η περίπτωση ανώνυμης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία σιδήρου και υλικών οικοδομής, η οποία υποβλήθηκε σε φορολογικό έλεγχο για τις χρήσεις 2006, 2007 και 2008. Η εταιρεία είχε υποβάλει αιτήσεις επιστροφής Φ.Π.Α. για ενδοκοινοτικές παραδόσεις αγαθών σε βουλγαρικές και ρουμανικές εταιρείες.
Κατά τον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι αρκετές από τις συναλλασσόμενες εταιρείες ήταν «εξαφανισμένες», δημιουργώντας υπόνοιες για εικονικές συναλλαγές. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η φορολογική αρχή είχε πληροφορίες περί εικονικότητας των συναλλαγών της αναιρεσείουσας εντός του χρόνου της πενταετούς παραγραφής, αλλά υπέβαλε νέο αίτημα διοικητικής συνδρομής μετά την πάροδο της πενταετίας. Τα στοιχεία που περιήλθαν στη φορολογική αρχή κατόπιν του νέου αιτήματος δεν δικαιολογούσαν την επιμήκυνση της παραγραφής από πέντε σε δέκα έτη, όπως προβλέπεται στο άρθρο 84 του Κ.Φ.Ε..
Σύμφωνα με την απόφαση, η φορολογική αρχή έχει το δικαίωμα να εκδώσει πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εντός δεκαετίας εάν έχει υποβάλει αίτημα διοικητικής συνδρομής εντός της πενταετίας και τα σχετικά στοιχεία περιέλθουν στην υπηρεσία μετά τη λήξη της πενταετίας, αλλά εντός δεκαετίας. Ωστόσο, εάν το αίτημα υποβληθεί μετά τη λήξη της πενταετίας, η επιμήκυνση της παραγραφής δεν επιτρέπεται, καθώς αυτό παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Ουσιαστικά, η απόφαση του ΣτΕ τονίζει την ανάγκη για έγκαιρη δράση της φορολογικής αρχής εντός της καθορισμένης προθεσμίας, ώστε να μην καθορίζει η ίδια τη διάρκεια της παραγραφής με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις της.
Για το ιστορικό του ελέγχου και της μετέπειτα διαδικασίας, η ελεγχόμενη εταιρεία αντέτεινε στη φορολογική αρχή ότι τα στοιχεία αυτά είχαν περιέλθει στη γνώση της φορολογικής αρχής πριν από τη λήξη της πενταετούς παραγραφής, υποστηρίζοντας ότι η πράξη καταλογισμού ήταν εκπρόθεσμη. Ωστόσο, το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης απέρριψε την προσφυγή της, επικυρώνοντας την επιμήκυνση της παραγραφής, λόγω της διαδοχικής διοικητικής συνδρομής.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει σχετική νομολογία για το θέμα της επιμήκυνσης της παραγραφής μέσω διαδοχικής διοικητικής συνδρομής, έκρινε ότι η νέα αίτηση για διοικητική συνδρομή μετά την πάροδο της πενταετούς προθεσμίας δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την παράταση της παραγραφής. Συνεπώς, αποφάσισε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να εκδώσει την πράξη προσδιορισμού φόρου είχε παραγραφεί πριν την έκδοσή της.