Στην   παρ. 1 του άρθρου 15 του Ν. 1483/1984 όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36, του Ν.3996/2011 ορίζονται τα  εξής: «1. Απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όσο και για το χρονικό διάστημα δεκαοκτώ (18) μηνών μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό, εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία. Η προστασία από την καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας ισχύει τόσο έναντι του εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται, χωρίς να έχει προηγουμένως απασχοληθεί αλλού, πριν συμπληρώσει δεκαοκτώ (18) μήνες από τον τοκετό ή το μεγαλύτερο χρόνο που προβλέπεται στην παρούσα, όσο και έναντι του νέου εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται και μέχρι τη συμπλήρωση των ανωτέρω χρόνων. Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου που οφείλεται στην εγκυμοσύνη.»

Με βάση τη δικαστηριακή νομολογία (Άρειος Πάγος 1012/72 και 2041/84) καθώς και τα άρθρα 242 και 243 του Α.Κ.  έχει κριθεί ότι  αφετηρία της ανωτέρω  προθεσμίας  οπότε και παύει η προστασία της εργαζόμενης κατά της απόλυσης,  είναι η επόμενη ημέρα του  18μήνου  από τον τοκετό .

Ειδικότερα ,στο άρθρο 242 του Α.Κ. ορίζεται ότι η  προθεσμία λήγει όταν περάσει ολόκληρη η τελευταία ημέρα και, αν είναι κατά το νόμο εορτάσιμη, όταν περάσει ολόκληρη η επόμενη εργάσιμη.

Επιπρόσθετα , στο άρθρο 243 του Α.Κ. ορίζεται ότι η  προθεσμία  που έχει υπολογιστεί σε εβδομάδες λήγει μόλις περάσει η αντίστοιχη ομώνυμη ημέρα της τελευταίας εβδομάδας. Προθεσμία που έχει προσδιοριστεί σε μήνες λήγει μόλις περάσει η ημέρα του τελευταίου μηνός που αντιστοιχεί σε αριθμό με την ημέρα που άρχισε, και αν δεν υπάρχει αντίστοιχη η τελευταία μέρα του μηνός. Προθεσμία που έχει προσδιοριστεί σε χρόνια λήγει μόλις περάσει η αντίστοιχη ημερομηνία του τελευταίου χρόνου.

 Δεν απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργαζόμενου να λαμβάνει χώρα  σε  μη εργάσιμη ημέρα. Έχει κριθεί ότι δεν είναι καταχρηστική η καταγγελία τρεις (3) ημέρες μετά από την λήξη της προθεσμίας προστασίας της μητρότητας (το 18μηνο). Η απόλυση εν προκειμένω της ενάγουσας τρεις ημέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας προστασίας της μητρότητας, του Ν. 3996/2011, δεν την καθιστά καταχρηστική εκ μόνου του λόγου αυτού και δεν αρκεί να χαρακτηρισθεί ως καταχρηστική η καταγγελία αυτή, επειδή έγινε μετά το πέρας του 18μήνου, χωρίς τη συνδρομή πρόσθετων περιστατικών (Άρειος Πάγος 179/2016).

Με βάση τη δικαστηριακή νομολογία (Άρειος Πάγος 1012/72 και 2041/84) καθώς και τα άρθρα 242 και 243 του ΑΚ έχει κριθεί ότι αφετηρία της ανωτέρω προθεσμίας του δεκαοκταμήνου οπότε και παύει η προστασία της εργαζόμενης κατά της απόλυσης, είναι η επόμενη ημέρα του τοκετού.

 

Όμως προσοχή !!!!

Κατά τα οριζόμενα  στο άρθρο 17 Ν.5053/2023 , άρθρο 339 ΠΔ 80/2022) «1α. Η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη ή οποιοδήποτε άλλο ισοδύναμο μέτρο που χρησιμοποιείται αντί καταγγελίας απαγορεύεται και είναι άκυρο, εφόσον γίνεται ως αντίδραση σε ενάσκηση νόμιμου δικαιώματος του εργαζομένου, που προκύπτει από τα άρθρα 1Α, 69 έως 74Β, 182Α και 189 του  ΠΔ  του 80/2022 .

 Η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη απαγορεύεται και είναι άκυρη , εφόσον γίνεται ως αντίδραση σε  ενάσκηση νομίμου δικαιώματος  από την πλευρά του εργαζόμενου , όπως εν προκειμένω  η δυνατότητα να κάνει  χρήση της αδειας φροντίδας παιδιού , ή εννεάμηνη ειδικά άδεια μητρότητας κλπ.   

Τέλος σας επισημαίνουμε ότι οι εργαζόμενοι που θεωρούν ότι η καταγγελία της σύμβασης από τον εργοδότη γίνεται για τον λόγο αυτόν δύνανται να αιτηθούν τη γνωστοποίηση των λόγων της απόλυσης από τον εργοδότη τους. Στην περίπτωση αυτή, ο εργοδότης υποχρεούται να απαντήσει εγγράφως και τεκμηριωμένα (άρθρο 17 Ν.5053/2023).