«Α. α) Το εισόδημα εκ μισθωτών υπηρεσιών, ως τούτο προσδιορίζεται κατά τας διατάξεις των άρθρων 40 έως και 42 μειωμένον κατά τριάκοντα επί τοις εκατόν (30%). Η μείωσις αυτή του εισοδήματος δεν δύναται, εν πάσει περιπτώσει, να υπερβή το ποσόν των δραχμών δέκα οκτώ χιλιάδων (18.000) ετησίως.

β) Το κατά τας διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 45 εισόδημα εξ υπηρεσιών ελευθερίων επαγγελμάτων, ως τούτο προσδιορίζεται κατά τας διατάξεις των άρθρων 45 και 48, μειωμένον κατά είκοσι πέντε επί τοις εκατόν (25%). Η μείωσις αυτή του εισοδήματος δεν δύναται να υπερβή το ποσόν των δραχμών δώδεκα χιλιάδων πεντακοσίων (12.500) ετησίως.

Η κατά τας διατάξεις των προηγουμένων εδαφίων α και β μείωσις δεν δύναται, εν πάση περιπτώσει, να είναι ανωτέρα των δέκα οκτώ χιλιάδων (18.000) δραχμών ετησίως κατά φορολογούμενον δια τα εισοδήματα αμφοτέρων των κατηγοριών τούτων».

«1.Το εισόδημα της συζύγου, συνεστώτος του γάμου, προστίθεται εις το εισόδημα του συζύγου, όστις φορολογείται δια το άθροισμα των εισοδημάτων τούτων.

Κατ΄ εξαίρεσιν δια το εισόδημα της συζύγου το μέχρι του ποσού των δραχμών 25.000 ετησίως εξ ακινήτων και το μέχρι του ποσού των δραχμών 40.000 δραχμών εκ μισθωτών υπηρεσιών και εξ υπηρεσιών ελευθερίων επαγγελμάτων, υπολογίζεται ο φόρος κεχωρισμένως, βάσει της κλίμακος του άρθρου 9 του παρόντος. Ωσαύτως κεχωρισμένως υπολογίζεται ο φόρος, δια το μέχρι του ποσού των δραχμών 40.000 ετησίως εισόδημα της συζύγου εξ εμπορικών επιχειρήσεων ή γεωργικών εκμεταλλεύσεων, εφ΄ όσον όμως αύτη ασκεί επάγγελμα ίδιον και ανεξάρτητον του επαγγέλματος του συζύγου της. τα πέραν των ανωτέρω ορίων ποσά, προστίθενται εις το εισόδημα του συζύγου.

«2. Τα εισοδήματα της συζύγου τα οποία προκύπτουν: α) μέχρι της προτεραίας του γάμου αυτής και β) μετά τρίμηνον από της εγέρσεως της δίκης διαζυγίου, δεν συνυπολογίζονται εις το εισόδημα του συζύγου, αλλά φορολογούνται, εφόσον συντρέχει περίπτωσις, κατά τας γενικάς διατάξεις του παρόντος.

Δια την εφαρμογήν της περιπτώσεως β΄ της παρούσης παραγράφου απαιτείται, όπως οι σύζυγοι μη συμβιώσι, λόγω της υφισταμένης μεταξύ αυτών διαστάσεως της περί τούτου αποδείξεως, βαρυνούσης τον φορολογούμενον, δυναμένης να γίνη δια παντός νομίμου μέσου.

«3. Το εισόδημα των μέχρι συμπληρώσεως του 18^ου έτους της ηλικίας των τέκνων προστίθεται εις το εισόδημα του πατρός και τούτου μη υπάρχοντος ή απολέσαντος την πατρικήν εξουσίαν εις το εισόδημα της μητρός.

Κατ΄ εξαίρεσιν το εισόδημα του μέχρι συμπληρώσεως του 18^ου έτους της ηλικίας του τέκνου α) εκ της ιδάις αυτού εργασίας και β) εκ περιουσιακών στοιχείων περιελθόντων αυτώ εκ κληρονομίας φορολογείται κεχωρισμένως, του τέκνου υπέχοντος εν τη περιπτώσει ταύτη, δια το εκ των πηγών τούτων εισόδημα αυτού ιδίαν φορολογικήν υποχρέωσιν».