Σύμφωνα με το άρθρο 61 του Ν.4172/2013 περί Κ.Φ.Ε. «Κάθε νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα ή φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, οι φορείς γενικής κυβέρνησης ή κάθε φορολογούμενος που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, αλλά δραστηριοποιείται μέσω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα και προβαίνει σε πληρωμές σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο άρθρο 62, καθώς και οι συμβολαιογράφοι για τις συναλλαγές της περίπτωσης στ΄ του άρθρου 62 υποχρεούται σε παρακράτηση φόρου όπως ορίζεται στο άρθρο 64.»

    Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 62 του Ν.4172/2013, όπως κωδικοποιήθηκε με το Ν.4172/2013, που ορίζει ότι «οι ακόλουθες πληρωμές υπόκειται σε παρακράτηση φόρου:

γ) δικαιώματα (royalties)»

    Σύμφωνα με την παρ. γ΄ του άρθρου 64 του Ν.4172/2013, ορίζεται ότι ο συντελεστής παρακράτησης σε δικαιώματα (royalties) και λοιπές πληρωμές είκοσι τοις εκατό (20%).

    Όσον αφορά τον ορισμό των δικαιωμάτων, αυτός αναφέρεται σε εισόδημα που αποκτάται ως αντάλλαγμα για τη χρήση ή το δικαίωμα χρήσης, των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί λογοτεχνικού, καλλιτεχνικού ή επιστημονικού έργου, συμπεριλαμβανομένων των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, μαγνητοταινιών για ραδιοφωνικές εκπομπές και αναπαραγωγής βιντεοκασετών, λογισμικού για εμπορική εκμετάλλευση ή προσωπική χρήση, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, εμπορικών σημάτων, προνομίων, σχεδίων ή υποδειγμάτων, σχεδιαγραμμάτων, απόρρητων χημικών τύπων ή μεθόδων κατεργασίας ή σε αντάλλαγμα πληροφοριών που αφορούν βιομηχανική εμπορική ή επιστημονική πείρα, οι πληρωμές για τη χρήση βιομηχανικού, εμπορικού ή επιστημονικού εξοπλισμού ,  για τη χρήση τεχνικών μεθόδων παραγωγής,  τεχνικής ή τεχνολογικής βοήθειας, τεχνογνωσίας (Know how), αποτελεσμάτων ερευνών, αναδημοσίευσης άρθρων και μελετών, καθώς και οι πληρωμές για συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρέχονται ηλεκτρονικά μέσω δικτύων πληροφορικής σε βάση δεδομένων επίλυσης προβλημάτων, την ηλεκτρονική λήψη (downloading) λογισμικού ηλεκτρονικού υπολογιστή, ακόμα και στην περίπτωση που τα εν λόγω προϊόντα αποκτώνται για προσωπική ή επαγγελματική χρήση του αγοραστή,  την εκμίσθωση βιομηχανικού, εμπορικού η επιστημονικού εξοπλισμού και εμπορευματοκιβωτίων και λοιπών συναφών δικαιωμάτων.

    Περαιτέρω, σύμφωνα με την ΠΟΛ. 1042/26.1.2015 και θέμα την «Φορολογική μεταχείριση του εισοδήματος από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του νέου Κ.Φ.Ε. (Ν.4172/2013)», ορίζεται μεταξύ των άλλων ότι:

«14. Με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 40 του Ν.4172/2013 ορίζεται, ότι το εισόδημα από δικαιώματα που αποκτάται από φυσικά πρόσωπα φορολογείται με συντελεστή 20% και με τις διατάξεις του άρθρου 61 και της περ. γ΄ των παρ. 1 των άρθρων 62 και 64 του Ν.4172/2013 , ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι στα δικαιώματα που καταβάλλουν φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην Ελλάδα, ενεργείται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20%.

Η παρακράτηση φόρου ενεργείται κατά την πίστωση ή καταβολή με βάση τα οριζόμενα στην αριθ. ΠΟΛ. 1011/2014 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων και με αυτή εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση του ημεδαπού φυσικού προσώπου ή φυσικού ή νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του και δεν διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα (παρ. 4 άρθρου 37 και παρ. 3 άρθρου 64 Ν.4172/2013). Στα ως άνω νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που δεν διατηρούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα εμπίπτουν, με βάση τα αναφερόμενα και πιο πάνω, και τα νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δεν ασκούν δραστηριότητα στην Ελλάδα μέσω γραφείου, παραρτήματος, κ.λπ.…

6. Ειδικότερα, όταν τα πιο πάνω εισοδήματα (μερίσματα, τόκοι, δικαιώματα) αποκτώνται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δεν έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα και δεν διατηρούν, προκειμένου για τα νομικά πρόσωπα, μόνιμη εγκατάσταση στη χώρα μας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

α) Από το συνδυασμό των διατάξεων της περ. ε΄ του άρθρου 5 και της παρ.2 του άρθρου 47 του Ν.4172/2013 συνάγεται ότι τα νομικά πρόσωπα ή οι νομικές οντότητες που δεν έχουν τη φορολογική κατοικία τους και δεν διατηρούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα κατ΄ αρχήν δεν υπόκεινται σε φόρο στην Ελλάδα για τα εισοδήματα που αποκτούν από πηγές Ελλάδος. Κατά παρέκκλιση των ανωτέρω και με βάση τις διατάξεις της παρ.3 του άρθρου 64 και από τη συστηματική ερμηνεία του άρθρου 63 συνάγεται ότι τα εισοδήματα από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα που αποκτούν τα πρόσωπα αυτά υπόκεινται σε φόρο στην Ελλάδα, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 63. Ειδικότερα, για τη φορολόγησή τους με βάση την παρ.3 του άρθρου 64 ενεργείται παρακράτηση στα ανωτέρω εισοδήματα με την οποία επέρχεται εξάντληση της φορολογικής τους υποχρέωση…

γ) Σε περίπτωση που οι δικαιούχοι των εισοδημάτων από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα, οι οποίοι είναι είτε φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην ημεδαπή είτε νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που δεν έχουν τη φορολογική τους κατοικία και δεν διατηρούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, είναι κάτοικοι κράτους με το οποίο υπάρχει Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (Σ.Α.Δ.Φ.), θα έχουν εφαρμογή τα οριζόμενα από τη διμερή σύμβαση, λόγω αυξημένης τυπικής ισχύος.

    Στην ανωτέρω περίπτωση με την υποβολή της δήλωσης για την απόδοση του παρακρατούμενου φόρου, όπως ορίζεται στην ΠΟΛ.1011/2.1.2014 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, ο καταβάλλων το εισόδημα (υπόχρεος σε παρακράτηση) θα συνυποβάλλει με την υπόψη δήλωση το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας του δικαιούχου του εισοδήματος. Τα ανωτέρω εφαρμόζονται ανάλογα και όταν από τις διατάξεις της οικείας Σ.Α.Δ.Φ. προβλέπεται μηδενικός συντελεστής παρακράτησης (και στην περίπτωση αυτή δηλαδή θα πρέπει να υποβληθεί μηδενική δήλωση). Στις περιπτώσεις που δεν ενεργείται παρακράτηση φόρου με βάση τις διατάξεις τις εσωτερικής νομοθεσίας, όπως προκύπτει από τα οριζόμενα στην παρούσα, για παράδειγμα στα δικαιώματα που εισπράττει ημεδαπό νομικό πρόσωπο, τόκοι ομολογιακών δανείων του Ελληνικού Δημοσίου που αποκτούν τα αλλοδαπά νομικά πρόσωπα κ.λπ., δεν απαιτείται η υποβολή μηδενικής δήλωσης απόδοσης παρακρατούμενου φόρου…

18. Η παρακράτηση φόρου ενεργείται, σε όλες τις αναφερόμενες πιο πάνω περιπτώσεις, από το νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα ή το φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, καθώς και κάθε φορολογούμενο που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα αλλά δραστηριοποιείται μέσω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα, που διενεργεί τις υπόψη πληρωμές. Ως υπόχρεος για την παρακράτηση και απόδοση του φόρου νοείται αυτός που επιβαρύνεται με την πληρωμή των μερισμάτων, τόκων ή δικαιωμάτων…».

    Περαιτέρω, σύμφωνα με την Απόφαση Α.1100/20.3.2019 του Διοικητού της ΑΑΔΕ με θέμα «Καθορισμός του ηλεκτρονικού τρόπου υποβολής, καθώς και του τύπου και περιεχομένου της δήλωσης απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα με βάση τις διατάξεις του άρθρου 64 του Ν. 4172/2013», ορίζεται ότι:

    Οι αρχικές εμπρόθεσμες και εκπρόθεσμες, καθώς και οι τροποποιητικές, δηλώσεις απόδοσης παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα, που αποκτώνται από τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης και εφεξής, υποβάλλονται αποκλειστικά μέσω Taxisnet…

    Σε περίπτωση που οι δικαιούχοι των εισοδημάτων από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα, οι οποίοι είναι είτε φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην ημεδαπή είτε νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που δεν έχουν τη φορολογική τους κατοικία και δεν διατηρούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, είναι κάτοικοι κράτους με το οποίο υπάρχει Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (Σ.Α.Δ.Φ.), θα έχουν εφαρμογή τα οριζόμενα από τη διμερή σύμβαση, λόγω αυξημένης τυπικής ισχύος.

    Στην ελληνική έννομη τάξη οι διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες έχουν κυρωθεί με νόμο και έχουν τεθεί σε ισχύ, υπερισχύουν της εθνικής νομοθεσίας σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος.

    Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση του ν. 4172/2013, «Με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 38 ορίζεται η έννοια των δικαιωμάτων, έτσι ώστε να συνάδει με το πρότυπο μοντέλο του ΟΟΣΑ και τις σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες. Επιπλέον, εκτός των σκοπών του ΚΦΕ, η εισαγωγή του εν λόγω ορισμού διευκολύνει τον προσδιορισμό του τόπου φορολογίας για την εφαρμογή των Συμβάσεων Αποφυγής Διπλής Φορολογίας που έχει συνάψει η Ελλάδα. Επιπροσθέτως, σημειώνεται ότι η έννοια του εισοδήματος από δικαιώματα είναι ευρύτερη σε σχέση με το μοντέλο του ΟΟΣΑ, καθώς λαμβάνει υπόψη τη σχετική επιφύλαξη που είχε εκφράσει η Ελλάδα και κατά τούτο καταλαμβάνει το αντάλλαγμα για τη χρήση ή το δικαίωμα χρήσης λογισμικού για εμπορική εκμετάλλευση ή προσωπική χρήση, καθώς και τις συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρέχονται ηλεκτρονικά μέσω δικτύων πληροφορικής».

    Με την ΠΟΛ.1042/2015 διευκρινίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι «Προκειμένου τα εισοδήματα και οι πληρωμές του άρθρου αυτού να θεωρηθούν ότι ενέχουν τα χαρακτηριστικά του «δικαιώματος» θα πρέπει το υπόψη άυλο περιουσιακό στοιχείο να προϋπάρχει, και να υφίσταται μεταξύ των αντισυμβαλλομένων ρήτρα εμπιστευτικότητας (παράγραφοι 8 και 8.5 των σχολίων του άρθρου 12 του Προτύπου Σύμβασης (Π.Σ.) του ΟΟΣΑ 2010)».

    Περαιτέρω, στα Ερμηνευτικά Σχόλια επί του άρθρου 12, παρ. 3 της Πρότυπης Σύμβασης-Μοντέλου του ΟΟΣΑ (2017):

    Στην παρ. 11 προβλέπεται ο ορισμός των δικαιωμάτων ως πληρωμών για την παροχή πληροφοριών που αφορούν σε βιομηχανική, εμπορική ή επιστημονική εμπειρία, αναφέρεται στην έννοια της τεχνογνωσίας και αφορά τη μετάδοση πληροφοριών που δεν έχουν κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και που γενικότερα δεν εμπίπτουν σε άλλες κατηγορίες δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Πρόκειται για πληροφορίες βιομηχανικού, εμπορικού ή επιστημονικού χαρακτήρα που είναι αποτέλεσμα προηγούμενης εμπειρίας, η οποία έχει πρακτική εφαρμογή στη λειτουργία μιας επιχείρησης και από την αποκάλυψη της οποίας μπορεί να δημιουργηθεί οικονομικό όφελος [...].

    Στην παρ. 11.1 αναφέρεται ότι σε μια σύμβαση τεχνογνωσίας ο ένας συμβαλλόμενος συμφωνεί να μεταδώσει στον αντισυμβαλλόμενό του την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει, δηλαδή τις ειδικές γνώσεις και την εμπειρία του, οι οποίες δεν έχουν αποκαλυφθεί στο κοινό, ώστε να μπορεί ο αντισυμβαλλόμενος να τις χρησιμοποιήσει για δικό του λογαριασμό. Ειδικότερα, στο πλαίσιο των συμβάσεων τεχνογνωσίας, ο πρώτος των συμβαλλομένων, ήτοι ο πάροχος της τεχνογνωσίας, δεν λαμβάνει μέρος προσωπικά ο ίδιος στην εφαρμογή των πληροφοριών που παρέχονται προς το αντισυμβαλλόμενο μέρος, ούτε εγγυάται τα αποτελέσματα της εφαρμογής τους.

    Στην παρ. 11.2 αναφέρεται ότι σε αντίθεση με τις συμβάσεις τεχνογνωσίας, στις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, η αμοιβή που καταβάλλεται ως αντάλλαγμα για τις παρεχόμενες υπηρεσίες δεν εμπίπτει στη ρύθμιση των δικαιωμάτων, αλλά υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 7 της Σύμβασης-Μοντέλο του ΟΟΣΑ. Στις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, το ένα συμβαλλόμενο μέρος αναλαμβάνει, χρησιμοποιώντας τις επιδεξιότητες και ιδιαίτερες ικανότητές του, να εκτελέσει προσωπικά μια εργασία για λογαριασμό του αντισυμβαλλόμενου μέρους.

    Γενικά στις Σ.Α.Δ.Φ. εφαρμόζονται δύο μέθοδοι: Η μέθοδος της εξαίρεσης σύμφωνα με την οποία το κράτος κατοικίας δεν φορολογεί το εισόδημα που κτάται στο άλλο συμβαλλόμενο κράτος, μπορεί όμως να το συμπεριλάβει στο σύνολο των εισοδημάτων του φορολογουμένου έτσι ώστε αυτός να φορολογηθεί με υψηλότερο συντελεστή (προοδευτικότητα της φορολογίας). Η άλλη μέθοδος είναι αυτή της πίστωσης του φόρου όπου το κράτος της κατοικίας προβαίνει στην έκπτωση του φόρου που αναλογεί σε αυτό, του φόρου που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή και μέχρι του ποσού του φόρου που οφείλεται σε αυτό.

    (Σημείωση: Επί των ανωτέρω δείτε και την ΔΕΔ Α 3000/2021 με θέμα «Δικαιώματα - Ερμηνευτικά σχόλια επί του άρθρου 12 της πρότυπης σύμβασης του ΟΟΣΑ - Έννοια των δικαιωμάτων).

    Για την εφαρμογή των Σ.Α.Δ.Φ. ισχύει η πιστοποίηση κατά την οποία ο αλλοδαπός δικαιούχος του εισοδήματος επικαλείται την οικεία Σ.Α.Δ.Φ. και ζητεί την άμεση εφαρμογή της, υποβάλλοντας σχετική αίτηση στην οποία είναι κατά κανόνα ενσωματωμένο «πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας», συμπληρωμένο, υπογεγραμμένο και σφραγισμένο κατάλληλα από την αρμόδια αλλοδαπή φορολογική αρχή.

    Σε κάθε περίπτωση υποχρέωσης ή μη παρακράτησης φόρου επί δικαιωμάτων, υποβάλλεται σχετική δήλωση.

    Συνεπώς, δεν θα πραγματοποιήσετε παρακράτηση φόρου μόνο σε περίπτωση που αυτή προβλέπεται από τη Σ.Α.Δ.Φ. της χώρας μας και της αντισυμβαλλόμενης χώρας με την οποία έχετε τη συναλλαγή και εφόσον η αντισυμβαλλόμενη εταιρεία σας προσκομίσει πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας. Σε αντίθετη περίπτωση θα πραγματοποιηθεί παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20%. Σε κάθε περίπτωση (παρακράτησης ή μη φόρου λόγω Σ.Α.Δ.Φ.), υποχρεούστε σε υποβολή δήλωσης παρακρατούμενου φόρου, έστω και μηδενικής.   

     Περαιτέρω όμως , από τα άρθρα 3 έως 7 του Ν. 3193/2003 και την ΠΟΛ. 1144/2003, σχετικά με το Φ.Π.Α. στις ηλεκτρονικές συναλλαγές, ορίζεται ότι «Για την εφαρμογή της διάταξης της περίπτωσης ια΄ της παραγράφου 3 του άρθρου 14 του Ν. 2859/2000 περί Φ.Π.Α. ως υπηρεσίες που παρέχονται ηλεκτρονικά θεωρούνται:    

1. Η δημιουργία και η φιλοξενία ιστοσελίδων, η εξ αποστάσεως συντήρηση προγραμμάτων και εξοπλισμού»

    Με το έγγραφο 1025954/494/Α0012/5-7-2007 είχε διευκρινισθεί ότι η μεταπώληση των υπηρεσιών προγραμματισμού ιστοσελίδων, καταχώρησης ονομάτων Internet, φιλοξενίας ιστοσελίδων κ.ά. αποτελεί σε κάθε περίπτωση εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις.

    Τέλος, σύμφωνα με την ΠΟΛ. 1120/25.4.2014 εγκύκλιο διαταγή με θέμα την «Φορολογική μεταχείριση των αμοιβών που καταβάλλονται για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές και παρόμοιες υπηρεσίες», μεταξύ των άλλων ορίζεται ότι:

«Επομένως, σε παρακράτηση φόρου υπόκεινται οι αμοιβές που λαμβάνει η μόνιμη εγκατάσταση των νομικών προσώπων που δεν έχουν την φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα, για τις παρεχόμενες στην ημεδαπή τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες. Με την παρακράτηση αυτή δεν εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση των δικαιούχων αλλά ο φόρος που παρακρατήθηκε θα πιστωθεί έναντι του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων ( παρ. 3 και 4 του άρθρου 64 του Ν.4172/2013 )…

    Αντίθετα, διευκρινίζουμε ότι δεν εμπίπτουν στις διατάξεις περί παρακράτησης οι αμοιβές αντιπροσώπων, πρακτόρων, μεσιτών, κ.λπ. από αμοιβές ή προμήθειες για τη σύναψη σύμβασης προμήθειας από αλλοδαπά εργοστάσια ή αλλοδαπούς οίκους οποιασδήποτε φύσης υλικού, μεταφορέων, μεσιτών, πρακτόρων, διαμεσολαβητών, εκτελωνιστών, φωτορεπόρτερ, διαφημιστών, επιχειρήσεων που έχουν σαν αντικείμενο ασφαλιστικές δραστηριότητες, εφόσον αυτές εκδίδουν εκκαθαρίσεις με τις αμοιβές των συνεργατών τους, προς τους συνεργάτες τους (ασφαλιστικούς πράκτορες, μεσίτες ασφαλίσεων, ασφαλιστικούς συμβούλους κ.τ.λ.), αμοιβές για υπηρεσίες φασόν, προώθησης προϊόντων και γενικά οι αμοιβές που με τον Ν. 2238/1994 χαρακτηρίζονταν ως εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις, και στην περίπτωση αυτή δεν απαιτείται η υποβολή μηδενικής δήλωσης παρακρατούμενου φόρου…

    Οι αμοιβές που λαμβάνει νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα το οποίο δεν έχει τη φορολογική του κατοικία και δεν διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου. Επισημαίνεται ότι, στην περίπτωση αυτή δεν απαιτείται η υποβολή μηδενικής δήλωσης παρακρατούμενου φόρου …».

    Με βάση τα ανωτέρω και το πλήθος των ερωτημάτων σας, θεωρούμε ότι:

1. Με την Ιρλανδία υφίσταται Σ.Α.Δ.Φ. με αριθμό Ν. 3300/23.12.2004, στις δε πληρωμές δικαιωμάτων (Royalties) από την Ελλάδα προς εταιρείες της Ιρλανδίας, υφίσταται παρακράτηση φόρου σε ποσοστό 5%. (Χώρα με καταστατική έδρα των Google, Facebook, Linkedin).

2.     Στην ανωτέρω περίπτωση με την υποβολή της δήλωσης για την απόδοση του παρακρατούμενου φόρου, ο καταβάλλων το εισόδημα (υπόχρεος σε παρακράτηση) θα συνυποβάλλει με την υπόψη δήλωση το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας του δικαιούχου του εισοδήματος.

3. Σε περίπτωση που δεν συνυποβάλλετε πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, υποχρεούστε σε παρακράτηση φόρου με τον εθνικό φορολογικό συντελεστή επί δικαιωμάτων, 20%.

4.     Με το έγγραφο 1025954/494/Α0012/5-7-2007 είχε διευκρινισθεί ότι η μεταπώληση των υπηρεσιών προγραμματισμού ιστοσελίδων, καταχώρησης ονομάτων Internet, φιλοξενίας ιστοσελίδων κ.ά. αποτελεί σε κάθε περίπτωση εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις.

5. Με την ΠΟΛ.1042/2015 διευκρινίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι «Προκειμένου τα εισοδήματα και οι πληρωμές του άρθρου αυτού να θεωρηθούν ότι ενέχουν τα χαρακτηριστικά του «δικαιώματος» θα πρέπει το υπόψη άυλο περιουσιακό στοιχείο να προϋπάρχει, και να υφίσταται μεταξύ των αντισυμβαλλομένων ρήτρα εμπιστευτικότητας (παράγραφοι 8 και 8.5 των σχολίων του άρθρου 12 του Προτύπου Σύμβασης (Π.Σ.) του ΟΟΣΑ 2010)». Συνεπώς, θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε ότι ισχύουν τα ανωτέρω σχετικά με τα δικαιώματα, διαφορετικά αναφέρεστε σε αμιγώς εμπορικές συναλλαγές, οι οποίες δεν εμπίπτουν στις διατάξεις περί παρακράτησης φόρου.

6. Όσον αφορά την Booking.com, έχουμε την άποψη ότι η προβολή των καταλυμάτων μέσω του site, ανάγεται στο συνολικό πακέτο των παροχών της αλλοδαπής εταιρεία και δεν αποτελεί μεμονωμένη παροχή (κάποιος ο οποίος δεν παρέχει ακίνητα για μίσθωση μέσω Booking.com, δεν μπορεί να προβληθεί στο site), συνεπώς, αναφέρεστε σε παρακράτηση φόρου επί προμηθειών αλλοδαπού νομικού προσώπου, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται από την φορολογική μας νομοθεσία.

Τέλος, προτείνουμε να δείτε και το θέμα:   >Ενδεχόμενη παρακράτηση φόρου σε ενδοκοινοτική συναλλαγή